(مسئله 727) موقعى انسان مى تواند مشغول نماز شود كه يقين كند وقت داخل شده است، يا يك ثقه (مورد اطمينان) به داخل شدن وقت، خبر دهد.

(مسئله 728) فرد نابينا و كسى كه در زندان است و مانند اينها، بنا بر احتياط واجب بايد تا به داخل شدن وقتْ يقين نكنند، مشغول نماز نشوند; ولى اگر انسان به واسطه ابر يا غبار و مانند اينها كه براى همه مانع از يقين كردن است، نتواند در اول وقت نماز، به داخل شدن وقت يقين كند، چنانچه گمان داشته باشد كه وقت داخل شده، مى تواند مشغول نماز شود.

(مسئله 729) اگر يك نفر ثقه به داخل شدن وقت خبر دهد، يا انسان يقين كند كه وقت نماز شده و مشغول نماز شود و در بين نماز بفهمد كه هنوز وقت داخل نشده، نماز او باطل است، و نيز اگر بعد از نماز بفهمد كه تمام نماز را پيش از وقت خوانده; ولى اگر در بين نماز بفهمد وقت داخل شده يا بعد از نماز بفهمد كه در بين نماز، وقت داخل شده، نماز او صحيح است.

(مسئله 730) اگر انسان متوجه نباشد كه بايد با يقين به داخل شدن وقتْ مشغول نماز شود، چنانچه بعد از نماز بفهمد كه تمام نماز را در وقت خوانده، نماز او صحيح است; و اگر بفهمد تمام نماز را پيش از وقت خوانده يا بفهمد كه در بين نماز، وقت داخل شده است، نمازش باطل است.

برای مشاهده به ادامه مطلب مراجعه فرمایید